Abstract
Dit artikel onderzoekt de houding tegenover traditie en geschiedenis in het oeuvre van Michael Van den Abeele. Vanuit een vrij experimenteren met tijdloze motieven en culturele en historische referenties, ontwikkelt de kunstenaar een methodiek die getuigt van het verlangen om historische en moderne concepten, die hun geldigheid verloren lijken te hebben, terug te activeren.